Szlafrok mój wróg! ...

- pomyślałam w niedzielne przedpołudnie. Niby taki milutki, różowy, puchowy taki tititi a tak naprawdę to wróg, który sprawia że już o 11.00 nic mi się nie chce i jestem zła. I coś w tym faktycznie jest, że ten mięciutki płaszczyk demotywuje do wszelkiego działania i sprawia że jestem ociężała. Chyba go wyrzucę lub zamienię na zimny atłasowy szlafrok w chińskim stylu z wielkim smokiem na plecach. Wtedy to dopiero będę fighter, będę walczyć z przeciwnościami na domowym polu bitewnym ;-)

No właśnie ta walka z przeciwnościami i samozaparcie. Moja dobra koleżanka – tak Anitko o Tobie mowa - po wczorajszej późnowieczornej lekturze artykułu w GW o RozbieganejMamie stwierdziła cytuję: - „że Ty to nawet potrafisz człowieka w nocy zdołować tym że taka samo zaparta jesteś ...” ;-) A czy jestem? Fakt nie oszczędzam się i nie biadolę, ale zapewniam nie urodziłam się taka to wszystko przez to bieganie, to ono mnie tak zepsuło no i dzieci rzecz jasna ;-) Księżniczką nie jestem, a nawet gdybym była to mój książę już dawno się przyzwyczaił że nie musi się o mnie martwić .

Tak więc żegnaj różowy, milusi, przytulaśny szlafroczku!